Ngoenzsinghgiz banringzgvaq, gou caeuq gyoengq baengzyoux youq laj faexraemh naengh liengz, doq gangjgoj doq nyaenj lwgvunznaez. “Gou nyaenj baenz lo!” Boux doengzdoih iq ndeu angq dwk naeuz. Gou yawj boux lwgvunznaez nyaenj ndei haenx, sawqmwh naemj hwnj bien faenzcieng dou hwnj gvaq haenx——Nijvah Caux Vunz. Nijvah dwg mbouj dwg lij caux vunz ne? Lij dwg cingq naemj gij saehcingz mbwnloemq haenx ne? Gij vwndiz neix gou hoj ngeix ndaej doeng lo.

Mwh gou siengjlili, “ba” sing ndeu, gaem boengz ndeu doek youq gwnz buh gou, gou fwt dwk heiqgaenj hozndat dangqmaz. “Byawz ndek gou?” “Doiq mbouj hwnj, siuj baengzyoux!” Dou swnh sing yawj gvaqbae, cij raen dahsien mbinfifi roengzdaeuj. “Mwngz dwg byawz?” Dou caemhsing cam. “Gou couh dwg boux baengzyoux iq neix haxbaenh ndaw sim naemj haenx.” “Nijvah dahcej?” “Dwg ne!” Ciep dwk de youh caiq gangj. “Gawqyienz raeuz miz yienz, gou couh daiq mwngz bae gungdienh gwnzmbwn guhhek ba!” Sawqmwh, ndang gou mbaeumbwtmbwt mbin hwnjdaeuj, gyoengq baengzyoux gou bak aj da daengx yawjngwdngwd, cix yawj gou couh yienghneix riengz Nijvah mbin hwnj gungdienh gwnzmbwn bae lo.

Youq gwnz loh, gou yawjraen gij gingjsiengq cij youq ndaw gojgaeqfangz dingqgangj gvaq haenx. Niuzlangz caeuq Ciznij dangq boux youq dangq baih dah Yinzhoz doxmuengh, gou mbin gvaqbae naeuz hawj songde: “Niuzlangz、Ciznij, yaek daengz caet nyied cocaet lo, sou youh ndaej raennaj lo.” “Ndei lai lo! Dou dauqdaej ndaej caiq raennaj lo!” Caeuq song de gangj sat le, gou youh laebdaeb riengz Nijvah mbin bae gungdienh.

Doeklaeng, gou dauqdaej mbin daengz dieg Nijvah caux vunz lo. Dangqnaj yawjraen gij gingjsiengq haenx hawj gou gig doeksaet: Aen mbwn deng Yivuengz daihdaeq aeu fap dingj dwk, diegnamh deng goengsix hen dwk, raemx deng goengsaenz Gunggungh guenj dwk, daengngoenz hix deng feizsaenz Hwzcunjswhdozswh caeuq Houyi guenj dwk. Nijvah cix haeujsim nyaenj naez caux vunz. “Nijvah dahcej, gou bang mwngz caux vunz ndaej lwi?” Gou siujsim lili cam. “Ndaej ha!” Nijvah dahcej riu dwk naeuz. Ndigah, gou hix lumj de yienghhaenx, hainduj nyaenj vunznaez.

Mwh gou nyaenj vunznaez nyaenj dwk gvaqyinx fwdfwd, sawqmwh raq rumz ndeu ci gvaqdaeuj, gou fwt ndwjda, fatyienh swhgeij lij dwg naengh youq laj go faexhung. Yienzlaiz, gij haenx cungj dwg loq baez fangzhwnz ndeu! Hoeng, vahsug naeuz “gwnz mbwn ngoenz ndeu, gwnz deih bi ndeu”, yienznaeuz cij dwg loq fangzhwnz, hoeng gou cix caeuq Nijvah itheij gvaq ngoenz vuenyungz youh nyaengqhoedhoed ndeu. Duenh ginglig geizmiuq neix, hawj gou engq boiqfug Nijvah coengmingz akmaenh, hix hawj gou doiq gij saeh ndaw gojgaeqfangz naemjlili.

我和女娲过一日

星期天的下午，我和朋友们在树荫底下乘凉，边聊天边捏泥人。“我捏好了！”一个小伙伴兴奋地说道。看着捏好的泥人，我不禁想起我们学过的课文——女娲造人。女娲现在还在造人吗？她是不是还在为天塌的事情操心呢？这些问题在我脑海中萦绕不去。

正当我想得出神时，“啪”的一声，一团泥巴砸在了我的衣服上。我顿时有些恼火，抬头问道：“谁砸的我？”“抱歉了，小朋友！”一个温柔的声音传来。我们顺着声音望去，只见一位仙女轻盈地从天而降，衣袂飘飘，宛如画中人物。“你是谁？”我们异口同声地问。“我就是这位小朋友刚才想的人。”她微笑着回答。“女娲姐姐？”我惊讶地问道。“正是。”她点点头，接着说道，“既然我们有缘，不如请你到天宫做客吧！”话音刚落，我的身体便轻飘飘地升了起来。在朋友们目瞪口呆的注视下，我跟随女娲飞向了天宫。

一路上，我看到了许多只在神话中听说过的景象。牛郎和织女正隔着银河遥遥相望，我飞过去对他们说：“牛郎、织女，七月初七快到了，你们又可以相见了！”牛郎高兴地回应：“太好了！我们终于可以再次相见了！”告别他们后，我继续跟随女娲飞向天宫。

终于，我们来到了女娲造人的地方。眼前的景象让我惊叹不已：天被玉帝用法术稳稳地支撑着，土地由土地公公守护，水神共工掌管着江河湖海，太阳则由火神赫准斯托斯和后羿共同管理。而女娲，正专心致志地捏着泥人，创造着新的生命。“女娲姐姐，我能帮你造人吗？”我小心翼翼地问道。“当然可以！”她笑着回答。于是，我也加入了她的行列，开始捏起泥人来。

正当我沉浸在造人的乐趣中，突然一阵风吹过，我猛地睁开眼睛，发现自己依然坐在大树底下。原来，这一切只是一场梦！但俗话说“天上一日，地上一年”，虽然只是短暂的梦境，我却觉得和女娲共度了幸福而充实的一天。这段奇妙的经历让我更加敬佩女娲的智慧和伟大，也让我对神话世界充满了无限的遐想。

（lauxsae son raiz: Luz Gozcungj Veiz Meijdingz / 指导老师：陆国总 韦美庭）