“Itcig dwg yienghneix lwi?” Gou sikhaek siengj daengz gij yiengh diuqgah de aemq daehnaengngwz dauqcawq senjdieg haenx. Geij bi cieng neix, de baenzlawz ma ranzcoj ni? Siengj daengz neix, gou roxnyinh swhgeij gig ciedcingz, baenzlai bi daeuj cienh’iq mbouj caeuq de lienzhaeh, neix lienz doenghduz cungj mbouj yawx, hoeng, gou saedcaih lumz mbouj ndaej aen ngaeuzlaeng ngoenzde biek gou bae haenx, cungj ciedmuengh deng vunz vutgveng haenx hawj gou sim’in raixcaix.

“Bi’gvaq le caiq mbouj yungh dauqcawq senjdieg lo, miz dieg ndeu youq dingh lo.” Sing gangj de bienq daemq, ronghda de daj gwnz naj gou doek daengz ndaw buenz gwnz congz, lumjbaenz yaek cw maz ni? De youh dawz fagca baek nyeuq gaugyaeq iq ndeu, hoeng, de mbouj gwn.

“Youq gizlawz, gou bae yawjyawj, yaep dem mwngz daiq gou bae yawj.” Gou mbouj hozngeiz cix naeuz, simgaenj siengj rox seizneix gij ndwenngoenz de baenz yienghlawz, ceiqndei couh dwg bae yawj diegyouq de. Gou nyinhnaeuz de daengx boux vunz cungj gvihaeuj gou, de mboujmiz leixyouz doi.

De ngiengx gyaeuj yawj gou da ndeu, ronghda gig vaiq couh lizhai, doek youq giz baihlaeng gou.

“Gvaq mboengq dem gonq ba.” De sing daemq naeuz.

Gou dinghdingh cim de mbouj gangjvah. Beizheiq gou de rox ne, mwh gou gaemhmengz yaek guh maz saeh youh deng vunz lanz seiz, gou couh dwg yienghneix mbouj oksing, aeu neix daeuj byaujsi gou mbouj habhoz.

De caem yaep he, gij nyaeuq gokda de menhmenh comzgyonj, youh menhmenh mbehai, gij biujcingz yaek riu mbouj riu haenx cab miz di lawq, lij miz cungj biujcingz gou naeuz mbouj ok dwg maz yiengh he. Gou coengzlaiz mbouj raen gvaq de yiengh lawq neix, mboujcix de mbouj yienghhaenx haenqsim biek gou bae.

Song dah yienghsiengq lumj hagseng cuhcungh nei byaij haeuj doudiemq, daenj buh doxlumj, geuvaq niuzcaij saeklamzcit haemq gvangq, geubuh mienzdinj saekhenjcit, vuedbued seuqsak. Songde boux ndeu cug byoemriengmax, lingh boux raed byoemdinj. Boux byoemdinj naj luenz, lauqyaemz baihgvaz sang, baihswix daemq, raed baenz aen gvaengx ngengq he, moqsak saenzgeiz hix bab aen naj luenz de. Songde doxdingj yaek cawx cazcij roxnaeuz cawx gaugyaeq, doeklaeng moix boux cawx boi cazcij ndeu lij cawx gaiq gaugyaeq dem, dah cug byoemriengmax hai ngaenz. Dah byoemdinj nap mbit doihndei mbat ndeu, naeuz de dwg bouxndiepgyaez swhgeij. Songde riuj cazcij caeuq gaugyaeq rah coh lingh aen congz iq henz dou, gwnzde dwg aen daehhongdawz daxboh. Daxboh sikhaek ndwn hwnq, dawz daehhongdawz gvaqdaeuj ce youq gwnz dieg henzdin de. Hoeng, songde cix doxyoek okdou bae lo. Gij vaiqvued songde hawj gou luqlawq yaep he, gij swyouz soengse ndwenngoenz cuhcungh couh gvaq bo hamj dah daeuj daengz dangqnaj gou, hoeng, cijnaengz ngeixdauq, cix dauqbae mbouj ndaej lo.

Lijndei, gou caeuq daxboh lij doxhuz doxndiep lumj yienghgaeuq, gou siengsaenq faenh gyaez faenh ndiep neix, ngoenzlaeng engq naekna. Gou hung lo, roxyiuj lo, miz naengzlig bae ndiep de, mbouj hawj de caiq lumj mwhgonq nei youq ndaw godog、ndaw nyaenxnaih gvaq ndwenngoenz lo.

Ndaw diemq youh caem roengzdaeuj lo, daxboh lij dwg gij yiengh lawq haenx.

“Gou caeuq boux······dahnax ndeu!” Haemq nanz, de cij sing daemq naeuz. De youq song cih “dahnax” maqhuz roengz simgei, sing mbaeumbeng, ca di dingq mbouj nyi, hoeng, dauq dwg song cih neix, gou dingq ndaej ceiq cingcuj. De gig vaiq rah gou da ndeu, ronghda baez myaeb couh gvaqbae. Gou cix lumj ngaiz dienh bungq nei, ngiengx gyaeuj cim de, hoeng, de ndoj gij ronghda gou. Seizhaenx, simdaeuz gou diuq haenq raixcaix, cungj sim- in、simdot ngoenzhaenx banhaemh haj bi gonq fwt daeuj dwkloemq gou, caemhcaiq beij haj bi gonq lij haenq dem. Gou ngawhngwd cim de, conghhoz ndaet, roxnyinh simdaeuz in lumj mid gvej nei. Gou ngaem gyaeuj, caemh roxnyinh daengx ndang gyoetradrad, lumj ngoenzndat doek roengz conghnae bae nei.

“Mwngz youh vut gou baez moq?” Gou sing daemq naeuz, ndaejnyi sing swhgeij saenzdedded lumj deng diuzbien fad nei. Neix dwg gou siengj mbouj daengz haenx. Gou siengj ndaej daengz daxmeh rox haq baez moq, hoeng, gou siengj mbouj daengz roxnaeuz mbouj nyienh siengj daengz daxboh caiq aeu “dahnax”.

“Mbouj dwg ne, dahniq!”De lienzmuengz gejnaeuz, ce roengz fagca ndaw fwngz.

“Mwngz yienghneix couh dwg vut gou baez moq.”Gou cim de, raemxda youh dawz gvaengx lo, ciemhciemh rim hwnjdaeuj dem, song da mongmod yawj mbouj cingcuj de, lumj baezhaenx de lizbae gvaq le baeznduj dauqraen nei. Gou yut mbaw sa ndeu ad fouqda, dawz raemxda sup hawq. Gou raen saenzcingz gwnz naj de cungj dwg ngunhcoemcoem, dawz aen buenziq cang gaugyaeq menhmenh doi daengz dangqnaj gou. Aen dungcoz mboujmiz yisiz ndeu. Caen dahraix, doi daengz dangqnaj gou le, de cix daj ndaw ngunhcoem singj dauq, couh dawz gaugyaeq rag dauqbae.

“Gou siengj gwn maklwgndae!”Gou cienh’iq loengh de naeuz.

“Maz? Siengj gwn maz?”De cam, naj miz saisangq.

“Maklwgndae!”Gou naeuz. Gizsaed, gou rox aen geiqciet neix mbouj miz maklwgndae.

“Mwngz deq yaep he, naengh youq neix deq gou, gaej doengh!”

(8)

“一直这样吗？”我立刻想到他扛着蛇皮袋四处搬迁的狼狈样，这些年过年时他又是怎么回乡下老家的？这么一想，感觉自己这些年刻意断掉与他的联系，简直连牲口都不如，可我又实在忘不掉他决然离去的背影，那种被抛弃的绝望太让我痛苦了。

“去年不再到处搬了，有了个固定住处。”他的声音低了下去，目光从我的脸上垂落于面前的碟子上，像要掩饰什么。他拿起叉子叉了一小块黑森林，却并不吃。

“在什么地方，我要去看看，等下你就带我去。”我不容置疑地说，急切想要知道他如今的生活状况，最好的办法就是去看看他的住处。而且，我理所当然地认为他的一切都是属于我的，他没有任何拒绝我的理由。

他抬头看了我一眼，目光又飞快地移开，落在我身后的什么地方。

“过一阵子吧。”他又低声说。

我默默盯住他，不说话。他当然对我的性情了如指掌，每当我执意要做一件事情而遭到反对时，我通常用沉默来表示我的不满。

他沉默了一会儿，眼角的皱纹慢慢聚拢，又慢慢舒展开去，一个似笑非笑的表情挂在他的脸上，混杂着犹豫与一种我无法形容的表情。我从来未见过他这副犹豫不决的模样，不然他绝不会做到给我留下一个决然离去的背影。

从门外进来两个初中生模样的女孩子，穿一身一模一样的衣服，都是宽松淡蓝色牛仔裤和淡黄色短袖棉T恤，很青春干净的样子。两个女孩一个扎马尾辫一个留短发，留短发的是个圆脸女孩子，刘海从右往左由高到低剪了一个斜弧，样子很新颖，倒也适合她的圆脸。两个女孩子在柜台前争执要黑森林还是珍珠奶茶，最后两个人每人一杯奶茶和一块黑森林，是扎马尾辫的女孩子付的钱。短发女孩捏了女伴的脸庞一把，告诉女伴她是她的甜心。两个女孩提着奶茶和蛋糕看了一眼我们旁边的另一张小圆桌子，那上面放着我爸的帆布工具包。我爸立刻站起来，将工具包提起放到脚边的地板上，两个女孩却打闹着出了店门。女孩子们的快乐让我一阵恍惚，中学时代那些自由自在的日子一下跋山涉水而来，但只能回忆了，再也回不去了。

幸好，我和我爸似乎再度回到了从前，我相信我们父女之间的爱在以后只会更加深厚，我已经长大了，具备爱他的能力了，我不会让他像前半生那样在孤独和隐忍中度过的。

店里又安静下来，他还是那副犹豫不决的样子。

“我谈了个……阿姨！”良久，他才低声说。他显然在“阿姨”这两个字上颇费心思，声音很轻，几乎被模糊掉了，而实际上我听得最清楚的就是这两个字。他飞快瞟了我一眼，目光一闪而过。我触电般猛地抬头直视他，但他避开了我的目光。我的心脏开始剧烈地跳动起来，从心底弥漫而来的尖锐剧痛像五年前那个傍晚瞬间击中了我，而且比五年前更强烈。我怔怔望着他，喉咙一阵紧，心中的疼痛像一把利刃游走到那里，一阵乱刺。我低下头，有一种从三伏天坠入冰窟的感觉。

“你又不要我了？”我低声说，听得见自己的声音像被鞭子抽打般颤抖。这是我无论如何都想不到的。我想得到我妈再嫁人，但我想不到，或者说不愿想到他会再找个“阿姨”。

“不是的，小妖！”他连忙着急地说，放下手里的叉子。

“你就是不要我了！”我望着他，双眼渐渐蓄满泪水，他在我面前又像他离开后第一次回来见我时那次，变得模糊起来。我抽了张纸按住双眼，吸去盈眶的泪水。我看见他脸上一片茫然无措的神情，将那碟黑森林缓缓推到我面前。一个毫无意识的动作。果然推到我面前时，他才像从迷茫中惊醒了，将那碟黑森林重新拉回去。

“我想吃柿子！”我忽然恶作剧般地说。

“什么？想吃什么？”他说，脸上带着得了救般的惊喜。

“柿子！”我说。我何尝不知道这个季节根本就没有柿子。

“你等等，坐在这里别动。”