“De mbouj dak mwngz doiq gij saenq gouzyoux gou sij hawj de haenx dauq gou ma?” Gou naeuz. Gou youq dayoz seizde sij le haujlai saenq hawj Veiz Swhungz, dayoz bizyez faenboiq liux sij le seiq fung, gij saenq baihnaj sij haenx hoiz saek di, gvaqlaeng fung ndeu cungj mbouj hoiz.

“Swhungz mbouj dwg cungj vunz mbouj miz cingzngeih caeuq mbouj miz saekdi gamjcingz, gvanbaz guh mbouj baenz, sou lij baenz guh baengzyoux ma, guh beixnuengx cungj baenz.”

Gou ra gij saenqhoiz Veiz Swhungz okdaeuj, gyau hawj boh’au Fanz Baujsah, naeuz: “Mazfanz mwngz gyau hawj de.”

De mbouj sou, doiq dauq hawj gou, cim gou, daj ndaw da de yawj ok de doekcawq gou caeuq vih gou hojsouh, de naeuz: “Guh bouxsai hung ndeu, wnggai enj aek gvangqlangh, gizsaed mwngz wnggai hoh Veiz Swhungz, hoh de gvaq ndaej ndei.”

“Hoh Veiz Swhungz gvaq ndaej ndei.” Gou naeuz.

Boh’au Fanz Baujsah baez gienqnaeuz neix, hawj gou doiq Veiz Swhungz dai muengh. Gou gig vaiq couh caeuq ndaw yangh boux lauxsae siujyoz ndeu baenzgya, gvaq bi ndeu seng dah lwg ndeu. Dahlwg coh heuhguh Nenhungz(niemh Hungz).

Cawzle caeuq gou baenzgya, bide boh’au doiq ranz Veiz Gvanghyiz gangj gij vah haenx, cungj bienqbaenz dahraix. Veiz Swhungz hoengz gvaq dingz lajmbwn, aen laeuz ranz de dwg mbanj Sanglingj dou aen ranz ceiq ak, sam boux dahcej okhaq de ndang hoij cawbauj, song daegnuengx youq mbanj de ngoenz youz byouq ndwi. Daxboh de ngoenz cingj vunz sai gwn, daxmeh de bungz vunz naeuz, “Swhungz gou dauq ranz mwngz cix yaek daeuj bw.”

Gou seiqcib bi bide, raen Veiz Swhungz baez ndeu. Gou youq Mbanjsanglingj gvaq cieng, de cingq dauqdaeuj. Gou guh boux daibyauj ranz gou camgya ranz de cingjhek. Gou raen de moq gaenq ndaej cibbet bi lo. De caen dwg ronghsag maez vunz, lumj dahsien nei, beij mbawsiengq yienj denyingj caeuq gvangjgau lij ndeiyawj、naih yawj. Gou youq ndaw gyoengq boux gwn haeux ndwethuhu de yawj gij yienghsiengq gyaeundei de, ndaw sim fukcab raixcaix.

De cungjsuenq raen gou lo, byaij gvaqdaeuj, gingq laeuj liux rag gou haeuj henz ndeu bae.

De naeuz: “Mwngz lij ndei lwi?”

Gou naeuz:“Gou liuq baez ndeu gvaq, bouxlawz dwg gvan mwngz?”

De riuriu, “gou lij caengz baenzgya ne.”

“Mwngz mbouj iq lo.”

“Dwg ha, samcib haj lo.”

“Mwngz gyaeundei baenzneix, youh miz ngaenz, guhlawz mbouj miz vunz aeu mwngz ne?”

“Boux gaxgonq naeuz aeu gou de, seizneix gaenq miz baz lo.”

“Mwngz caen rox doiqswz.”

“Lwg mwngz geijlai hung la?”

“Gyo’mbaiq haeujsim.”

“Miz gijmaz hojnanz, yaek yungh gou bang, cingj gangj.”

“Gij hojnanz gou mwngz bang mbouj ndaej.”

“Neix couh dwg gangj, gij hojnanz mwngz mbouj dwg ngaenz gaijgez ndaej lo?”

“Naeuz doiq lo.”

“Mwngz seizneix guh dayoz gyausou, hix dwg guhbaenz miz mingzdaeuz loya. Daj boux lauxsae cunghyoz haenqrengz ndaej guh dayoz gyausou, gig mbouj yungzheih.”

“Mingh ndei.” Gou naeuz, gangj liux riumbw.

Gou sawqmwh siengj hwnj boh’au Fanz Baujsah, couh dauqcawq muenghyawj, caen youq aen daiz cawj hek raen de dahraix, gou haxbaenh dandog mbouj yawj daiz de. Gou seizbienh yo cenj laeuj ndeu, byaij gvaqbae.

Boh’au bineix gaenq gvaq roekcib bi lo, mingzyienj biz le haujlai, mbouj caiq lumj lingz lo. Mbouj yungh ngeizvaeg, de couh dwg boux hekbengz de ndaw daiz hek, gyoengqvunz cungj laihlawh gingq de laeuj. Bouxlawz gingq laeuj de cungj gwn, roxnaeuz de siengj doiswz, hoeng cungj deng gyoengq boux gingqlaeuj naeuz fug, lumjnaeuz gyoengq boux gangj fug de bouxboux dwg lwgsae de nei, bonjsaeh ak gvaq saefouh bae lo.

De yawjraen gou roxnaeuz dwg caj daengz gou bae gingq de laeuj, naeuz: “Gou laihnaeuz mwngz mbouj daeuj.”

“Boh’au, mwngz biz lo.”

De liuq le liuq gizwnq, naeuz: “Raen Swhungz gvaq lo?”

“De haenh gou mingh ndei. Naeuz mwngz suenq ndaej cinj.”

De dingq le, bwncaeuz angjlwenq, doiq gyoengqvunz seiqhenz naeuz: “Sou rox lwi, mwh Swhungz ngamq okseng, mwh lan gou haj bi, gou couh duenhdingh gyoengqde daengz ngoenzneix ak gvaq vunz, yungzdaeuz fouqmiz!”

Gyoengqvunz “w w” haenh dwk, doiq boh’au Fanz Baujsah engqgya goenggingq baiqfug.

Gou caiq raen boh’au Fanz Baujsah, cix dwg cibgeij bi laeng, gou hajcib seiq bi bineix.

Gou dawz daeuh ndok daxboh gou dauq mbanj Sanglingj haem.

Roengz haem seizde, boux betcib lai bi boh’au Fanz Baujsah neix cimyawj mbaw siengq daxboh, daj ndaw da de yawj ndaej ok gij gingqcungh caeuq cingzna, de doiq gou unqswnh naeuz:“Ciuh vunz neix, boh mwngz couh dak gou guh song baez bouxgienqnaeuz, baez ndeu dwg mwngz haj bi bide, boh mwngz rox Veiz Gvanghyiz yaek soengq dahlwg hawj vunz, couh dak gou bae gienq Veiz Gvanghyiz, gou ciq yungh mwngz, gangj fug Veiz Gvanghyiz. Lij miz baez ndeu dwg mwngz dayoz bizyez gunghcoz liux, boh mwngz dak gou bae gienq mwngz, mbouj yungh caiq siengj caeuq Veiz Swhungz baenzgya. Lijyouz de dwg siengca hung lai baenzgya hix dingj mbouj nanz. Boh mwngz dwg boux vunz sim ndei raixcaix ha, youh yawj bae gyae raixcaix. Baenzneix naeuz, dwg de gouq ranz Veiz Gvanghyiz ok ndaw hojnanz, hix mbouj hawj mwngz boux daeglwg neix loemq haeuj ndaw gietvaen caeuq gamjcingz mbouj habdangq bae. Baihdoeng ok ndit baihsae fwn, baihneix mbouj rongh baihde rongh. Mwngz yaek rox simsaeh daxboh mwngz. Hix muengh mwngz ndaej yienzliengh gou.”

Gou cimyawj boh’au Fanz Baujsah, boux- gienqnaeuz cij miz siujyoz vwnzva ndeu, gij vah daj ndaw bak de gangj ok, couh lumj gij raemxmboq laeg lae ok nei, caemrwd gyaeundei、seuqsat、vanswd……

(4 sat)

“她没托你把我给她写的情书退给我？”我说。我在大学期间给韦四红写了很多的信，大学毕业分配后写了四封，前面的信回了一些，后面一封没回。

“四红不是那么无情和绝情的人，夫妻做不成，你们还可以做朋友嘛，做兄妹都行。”

我把韦四红的回信找出来，交给堂叔樊宝沙，说：“麻烦你交给她。”

他没有收，推回来，凝视我，眼里表露同情和悲悯，说：“男人大丈夫，应该心胸宽广，其实你应该祝福韦四红，祝她幸福。”

“祝韦四红幸福。”我说。

堂叔樊宝沙的一番劝说，让我终于对韦四红死心。我很快就和乡里小学的一名教师结了婚，一年后生了个女孩。孩子取名念红。

除了与我成亲，当年堂叔对韦光益一家说的话，均一一实现了。韦四红红透半边天，她家的楼是我们上岭村最牛的建筑，她三个出嫁的姐姐浑身珠光宝气，两个留村的弟弟无所事事。她的父亲整日宴飨乡亲，她的母亲逢人就说，“我四红回家你可要来哦”。

我四十岁那年，见了一回韦四红。我在上岭村过春节，她正好回来。我作为我家的代表参加了她家的宴请。我见了十八年不见的她。她的确光彩照人，像仙女一般，比剧照和广告里的她还好看、耐看。我陷在熙熙攘攘的食客中目睹她的芳容，心中五味杂陈。

她终于发现了我，走过来，敬酒后把我扯到一边。

她说：“你还好吗？”

我说：“我看了一遍，哪位是你先生？”

她笑笑，“我还没结婚呢。”

“你不小了。”

“是呀，三十五了。”

“你那么漂亮，又有钱，怎么没人娶你呢？”

“以前答应娶我的人，现在已经有老婆了。”

“你真会甩锅。”

“你孩子多大啦？”

“谢谢关心。”

“有什么困难，需要我帮助的，请讲。”

“我的困难你帮助不了。”

“那就是说，你的困难不是钱能解决的？”

“说对了。”

“你现在当了大学教授，也是功成名就了的呀。从中学教师奋斗成大学教授，很不容易。”

“命好。”我说，然后苦笑。

我忽然想起了堂叔樊宝沙，于是四处寻望，果然在宴席的主桌发现了他，我之前唯独不看那一桌。我随便端了一杯酒，走过去。

堂叔现年六十已过，显然胖了很多，不再像猴了。他无疑是宴席中的贵客，在被人轮番致敬。他来者不拒，或者说想推拒，却总是被敬酒的人说服，仿佛说服他的人个个是他的徒弟，本事超过师傅了。

他看到或者说等到我来给他敬酒，说：“我以为你不会来。”

“叔，你胖了。”

他瞟了瞟别处，说：“见过四红了？”

“她夸我命好。说你算得准。”

他听了，喜上眉梢，对周旁的人说：“你们晓得吧，四红刚出生的时候，我侄仔五岁的时候，我就断定到了他们的今天，出人头地，荣华富贵！”

众人啧啧称赞，对堂叔樊宝沙更是毕恭毕敬。

我再见堂叔樊宝沙，又是十多年后，我五十四岁这年。

我拿父亲的骨灰，回上岭村安葬。

葬礼上，八十岁的堂叔樊宝沙凝视着我父亲的遗像，眼睛里充满着敬佩和深情，温柔地对一旁的我说：“这辈子，你爸爸就委托我做了两次说客。一次是你五岁那年，你爸知道韦光益要把女儿送人，便委托我去劝说韦光益，我借用了你，把韦光益给说服了。还有一次是你大学刚毕业工作，你爸委托我去劝你，不要再想着和韦四红结婚成家。他的理由是差距太大的婚姻不会长久。你爸是个大善人呐，又是很有远见的人。可以说，是他救了韦光益一家于困苦，也避免了你这个儿子陷入不恰当婚姻和感情的困扰。东边日出西边雨，道是无晴却有晴。你要理解你爸。也希望你能谅解我。”

我看着堂叔樊宝沙，一个只有高小文化的说客，从他嘴里说出的话语，竟如深潭流出的水，静美、干净、甘甜……

（完 原标题《上岭说客》，原载《山花》2022年第1期）